Η Ελλάδα έχει αναµφισβήτητες οµορφιές. Πέραν της θάλασσας, που δεν έχει κυµατισµό να σε παίρνει µέσα και να µην µπορείς να κολυµπήσεις, των παραλιών της που µοιάζουν µε πισίνες και µπορείς να δεις µέχρι και 20 µέτρα κάτω, της αύρας που σε δροσίζει τα βράδια όσο ψηλή κι αν είναι η θερµοκρασία της µέρας και µπορείς να τρως σε ένα ταβερνάκι και να ακούς τον παφλασµό των κυµάτων, έχει και βουνά µε γραφικά χωριά µέσα σε παρθένα φύση, όπως τα ονοµαστά Ζαγοροχώρια στην Πίνδο που τείνουν να γίνουν η Μύκονος του χειµώνα…
Εκεί βρεθήκαµε πρόσφατα µε τον πολιτιστικό σύλλογο Φίλων Πανοράµατος Βούλας που οργάνωσαν ο Παναγιώτης Σωτηρόπουλος και η Μαρία Φετόκακη και όπως συµβαίνει σε αυτές τις οργανωµένες εκδροµές, είδαµε και ζήσαµε πολλά που δύσκολα θα τα κάναµε µόνοι µας. Είχαµε βέβαια, την τύχη να είναι ξεναγός µας ένα ντόπιος τρίτης γενιάς, που σπούδασε και επέστρεψε στον τόπο του και προσπαθεί να κάνει πολλά πράγµατα µε µεράκι και αγάπη για την περιοχή.
Παρεµπιπτόντως όταν σας το έγραφα αυτό διάβασα το επόµενο άρθρο της Μαρίας Φετοκάκη συναδέλφου αρθρογράφου στην εφηµερίδα της Βούλας για την Ελλάδα µε τίτλο «ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΕΝΑ ΚΛΗΜΑ, ΜΙΑ ΕΛΙΑ ΚΙ ΕΝΑ ΣΚΑΡI!» και σας παραθέτω µια δυο παραγράφους που συνάδουν µε αυτά που γράφω παραπάνω: « - Τι είναι η πατρίδα µας; Ποια είναι η πατρίδα µας; - Ένα κλήµα, µια ελιά, ένα καλοδουλεµένο σκαρί, κατά τον Oδυσσέα Ελύτη! «Η θάλασσα, έχουµε τόση θάλασσα µπροστά µας… Εκεί που τελειώνουµε εµείς αρχίζει η θάλασσα…» έγραψε η Κ. ∆ηµουλά. Και πράγµατι είναι η θάλασσα το άλλο µισό της, η νερένια ψυχή της, το πέλαγο, η στάλα κι η δροσιά της! - Ελλάδα κι ενδοχώρα, ορεινά χωριά, χαράδρες, ρεµατιές και ποτάµια, λίµνες, ελατοσκέπαστα βουνά, γρανιτένιες βουνοκορφές, βοσκοτόπια, πουλιά και ακούραστα τζιτζίκια, µοναστήρια, πανηγύρια και γιορτές… Θρούµπι, ρίγανη, θυµάρι, φασκόµηλο, δενδρολίβανο, θα αρωµατίσουν τα πνευµόνια σου και η οµορφιά της ανθισµένης κάπαρης θα σε καταπλήξει! O έρωτας κι ο άνεµος παραµονεύουν, σ’ όποιο νησάκι κι αν ρίξεις άγκυρα!»
Ίσως το πιο σηµαντικό είναι το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας «Μπουραζάνι» και το Περιβαλλοντικό Πάρκο όπου λειτουργεί και συνεδριακό κέντρο, που επισκεφτήκαµε. Η φύση γύρω είναι µαγευτική, σχεδόν άθικτη από τις ανθρώπινες επεµβάσεις, µε πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Φιλοξενεί το 25% περίπου όλων των ειδών των λουλουδιών που υπάρχουν στον κόσµο, εκατό είδη δέντρων και βρίσκεται πολύ κοντά στο σηµείο που συναντιούνται τρεις ποταµοί, ο Αώος, ο οποίος εκβάλλει στην Αλβανία, ο Βοϊδοµάτης και ο Σαρανταπόταµος, που είναι από τους πιο καθαρούς της Ευρώπης. Στα νερά τους ζουν πέστροφες, που προσαρµόζουν το χρώµα τους σε αυτό των πετρωµάτων, “προικισµένες”, όπως µας εξήγησαν, από τη φύση για να προστατεύονται από τους θηρευτές τους. Πριν χρόνια που είχαµε βρεθεί στην περιοχή, είχαµε περπατήσει σε µονοπάτια και είχαµε διασχίσει τη χαράδρα του Βίκου σε επτά ώρες… Υπάρχουν πλέον πολλά ορειβατικά µονοπάτια µε σήµανση και διαφορετικούς βαθµούς δυσκολίας, που µπορεί να περπατήσει κανείς και περίπου 100 πέτρινες γέφυρες, που στο παρελθόν ένωναν τα αποµονωµένα χωριά µεταξύ τους. Oι Ηπειρώτες είναι φηµισµένοι µάστορες της πέτρας και µάλιστα πρόσφατα έχει εγκριθεί η δηµιουργία ενός µουσείου Γιαννιώτικης πέτρας. Oι προοπτικές ανάπτυξης του τόπου είναι τεράστιες. Ήδη οι Κροάτες κατασκευάζουν µια γέφυρα που θα συντοµεύσει σηµαντικά τον χρόνο για τα εβδοµήντα εκατοµµύρια Ευρωπαίων που υπολογίζεται ότι θα επισκεφτούν οδικώς την Ελλάδα και φυσικά τα Γιάννενα µε την πανέµορφη λίµνη τους. Παλιά το ταξίδι µέχρι την Αυστρία κρατούσε 3 µέρες και υπολογίζεται ότι θα µειωθεί σε 10-12 ώρες. Επίσης εξετάζεται η πρόταση Ελλάδα και Αλβανία να δηµιουργήσουν ένα τεράστιο Περιβαλλοντικό πάρκο στον Αώο, που είναι το φυσικό σύνορο µεταξύ των δύο χωρών.
Σε αυτή την εκδροµή κάναµε και …γεροντοαθλητισµό. Για να πάρετε µια ιδέα δείτε τις φωτογραφίες. Όπως έχω ξαναγράψει, όλα τα σπορ µε τα οποία ασχολήθηκα, τα ξεκίνησα µετά τα πενήντα µου, όµως το rafting το δοκίµασα τώρα και µπροστά του… ωχριούν τα πενήντα. Συστήνω, όταν µπορείτε, να κάνετε αυτή την εκδροµή. Είτε κάνετε rafting είτε περπατήσετε στις όχθες του ποταµού η φύση θα σας αποζηµιώσει.
Oι Έλληνες συχνά παραπονιόµαστε ότι η χώρα µας είναι άγονη, γεµάτη πέτρες. ∆ιασώζονται και διάφορες ιστορίες σχετικά, όπως ότι όταν ο Θεός έφτιαχνε τον κόσµο, κοσκίνισε το χώµα όλης της γης πάνω από τη Γερµανία, την Oυκρανία, τη Γαλλία, την Oλλανδία και τις άλλες (πεδινές) χώρες και τις πέτρες που απέµειναν στο κόσκινο, τις σκόρπισε στην Ελλάδα.
Όµως δεν είναι έτσι, και το διαπιστώνεις γνωρίζοντας την ορεινή Ελλάδα.
