Οι εκδροµές που κάνει η πολιτιστική συντροφιά της Βούλας µετά του κ. Παναγιώτη Σωτηρόπουλου και τους συνεργάτες του (οι κυριότεροι είναι ο Θεόφιλος Κουλιανός, ∆ηµήτρης Ντουνιαδάκης και η Μαρία Φετοκάκη), είναι πολύ πετυχηµένες από πολλές απόψεις, τουλάχιστον σε αυτές που έχω συµµετάσχει.
Εκτός από τα ενδιαφέροντα µέρη που έχουµε επισκεφθεί, υπάρχει πολύ καλή παρέα, καλό πνεύµα και αρκετά επιµορφωτικό πλαίσιο, το οποίο κυρίως γίνεται από τους συµµετέχοντες. Ειδικά ο κ. Σωτηρόπουλος είναι συνεχώς σε εγρήγορση και πάντα πρόθυµος να εξυπηρετήσει και να συντονίσει µε δηµοκρατικό τρόπο τα διάφορα προβλήµατα.
Στην πρόσφατη εκδήλωση - εκδροµή συµπεριλάµβανε την Oλυµπία και το Κατάκολο.
Υπάρχουν δύο µουσεία στο Κατάκολο το ένα είναι της «Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας» και το άλλο των «Αρχαίων Ελληνικών Oργάνων και παιχνιδιών».
Και τα δύο είναι δηµιούργηµα του Κώστα Κοτσανά. Είναι συνάδελφος µηχανολόγος ο οποίος για εµένα έχει κάνει µία ασύλληπτη εργασία, από αρχαία κείµενα και ό,τι µπορούσε να συλλέξει, κατόπιν εργασίας και µελέτης 25 ετών έχει δηµιουργήσει 300 περίπου οµοιώµατα, µε πλήρη ακρίβεια και λειτουργικότητα.
Έχει αναδείξει µια άγνωστη πτυχή του αρχαιοελληνικού πολιτισµού γύρω από την τεχνολογία και επιστήµη που από εκεί ξεκίνησαν πολλές εφαρµογές και άρχισαν να χρησιµοποιούνται στην τεχνολογική ανάπτυξη των τελευταίων τριών αιώνων ειδικά στη ∆ύση.
Στο µουσείο της «Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας» ξαναζωντανεύει διακόσιες εξαιρετικές εφευρέσεις (από το ροµπότ - υπηρέτρια του Φίλωνος µέχρι τον κινηµατογράφο του Ήρωνος και από το αυτόµατο ωρολόγιο του Κτησίβιου µέχρι τον αναλογικό υπολογιστή των Αντικυθήρων) αποδεικνύοντας ότι η τεχνολογία των Αρχαίων Ελλήνων λίγο πριν το τέλος του αρχαιοελληνικού κόσµου ήταν συγκλονιστικά όµοια µε τις απαρχές της σύγχρονης τεχνολογίας.
Πάνω από µία χιλιετία ωρίµανσης χρειάστηκε η ανθρωπότητα για να επανακτήσει ανέξοδα και απροβληµάτιστα αυτή την αξιοθαύµαστη λησµονηµένη τεχνολογία, αποδεικνύοντας ακόµη µία φορά πόσα περισσότερα και σε αυτόν τον τοµέα χρωστά ο ∆υτικός Πολιτισµός, και κατά επέκταση όλος ο κόσµος, στους Έλληνες.
Η αξεπέραστη προσφορά των Αρχαίων Ελλήνων της φιλοσοφίας και των καλών τεχνών είναι πασίγνωστη και δεν αµφισβητείται από κανέναν. Το ίδιο γνωστό είναι και στον χώρο των επιστηµών. Όµως οι Αρχαίοι Έλληνες επίσης: είχαν εφεύρει έναν «κινηµατογράφο» ικανό να παρουσιάζει αυτόµατα την πλοκή ενός µύθου µε κινούµενη εικόνα και ήχο. είχαν επινοήσει (για ψυχαγωγικούς δυστυχώς µόνο σκοπούς) αυτοκινούµενα οχήµατα (αυτοκίνητα) µε αυτόµατη πλοήγηση, µε κιβώτιο ταχυτήτων, υδραυλικές προγραµµατιζόµενες βαλβίδες καθώς και άλλα περίπλοκα εξαρτήµατα χρησιµοποιούσαν λειτουργικά ροµπότ µε σκοπό να τους υπηρετούν. είχαν ανακαλύψει την αρχή του ατµοστροβίλου. χρησιµοποιούσαν πολύπλοκα αστρονοµικά και µετρητικά όργανα ακριβείας (όπως ένα αναλογικό, ένα GPS, ένα θεοδυλιχοχωροβάτη κ.α.) που τους επέτρεπαν να υπολογίζουν µε ακρίβεια αστρονοµικά και γεωδαιτικά στοιχεία.
∆ιέθεταν ωρολόγια (και ξυπνητήρια) ικανά να λειτουργούν αυτόµατα και αδιάκοπα χωρίς ανθρώπινη παρέµβαση κ.α. Τόσα χρόνια σπουδές στην µηχανολογία και διδαχή ποτέ δεν µας είπαν που είναι οι ρίζες της τεχνολογίας, πάντα αναρωτιόµουν ποιος εφήυρε τον κοχλία που είναι η βάσις των πάντων, τις τροχαλίες, τους γερανούς, κρίµα που δεν το ήξερα τότε γιατί µε ενδιέφερε (όπως έχω ξαναγράψει) να πουλάω λίγο µούρη στους Γερµανούς συµφοιτητές µου, και το έµαθα τώρα χάρη στον Παναγιώτη Σωτηρόπουλο που µας πήγε στο µουσείο και στον Ερευνητή, µελετητή και κατασκευαστή Κώστα Κοτσανά.
Πέρα όµως από το Μουσείο της Αρχαίας Τεχνολογίας επισκεφτήκαµε και το «Μουσείο των Μουσικών Oργάνων των Αρχαίων Ελλήνων», που στεγάζεται στο σπίτι του Καπετάν Γιάννη του Λάτση, στο Κατάκολο επίσης. Το Μουσείο στεγάζει 42 ανακατασκευασµένα µουσικά όργανα των Αρχαίων Ελλήνων και πλήθος αρχαιολογικών παιχνιδιών φτιαγµένα και αυτά µε το µεράκι, την έρευνα και την κατασκευή από τον ίδιο τον Κώστα Κοτσανά.
Μερικά από αυτά είναι: • Το µονόχορδο, ο αλικώνας και το σύντονο του Πυθαγόρα, µε τα οποία ο σπουδαίος φιλόσοφος µελέτησε τις µουσικές κλίµακες και απέδειξε τις µαθηµατικές σχέσεις που τις καθορίζουν. • Η λύρα του Ερµή, το πρώτο έγχορδο όργανο µε ηχείο από καύκαλο χελώνας και δέρµα βοδιού, βραχίονας από κέρατα κατσίκας και χορδές. • Η µεγαλοπρεπής κιθάρα του Απόλλωνα, ένα τεχνολογικά πολύπλοκο όργανο µε εξισορροπητικό βάρος, µε περιστρεφόµενες προεξοχές χαλάρωσης των χορδών, ελαστικό υποστηρικτικό µηχανισµό για κυµατιστό ήχο και µία ρυθµιζόµενη γέφυρα αλλαγής της τονικότητας των µουσικών φθόγγων. Η πανδούρα είναι ο πρόγονος όλων των σύγχρονων εγχόρδων µε τάστο (δακτυλοθέσιο). • Η περίφηµη οµηρική φόρµιγγα και η αρχαϊκή κιθάρα, η διονυσιακή βάρβιτος, η κιθάρα του Oρφέα, η πηκτίς της Σαπφούς, το τρίγωνο, η συµβυκή, ο ελικών του Πτολεµαίου κ.α. • O Αυλός, ο δίαυλος, ο άσκουλος, η σύριγξ του Παχός, η Σάλπιγξ, το τύµπανο και το ρόπτρο, τα κύµβαλα, τα κρόταλα, το σείστρο, το κρουζέπιο, η ψίθυρα, και το χαλεκόφωνο κ.α. • Η επιβλητική ύδραυλις του Κτησιβίου, το πρώτο παγκοσµίως πληκτροφόρο µουσικό όργανο, από το οποίο οι επισκέπτες µπορούν να ακούσουν το τραγούδι του Σείκιλου, το αρχαιότερο πλήρως σωζόµενο αρχαιολογικό µουσικό κείµενο.
Η µουσική είναι για την ψυχή ό,τι η γυµναστική για το σώµα (Πλάτων) Και όλα αυτά αγαπητοί µου έγιναν χωρίς επιχορηγήσεις ή χρηµατοδοτήσεις µόνο από το µεράκι του Κώστα και ίσως από κάποιο εισόδηµα από τα βιβλία που πουλάει.
Τέτοιες προσπάθειες και πρωτοβουλίες χρειάζονται οικουµενική αναγνώριση και υποστήριξη.
Μαζί µας ήταν και ο αρχιτέκτων Σωτήρης Αγγελετόπουλος, γνώστης στην λεπτοµέρεια των αρχαίων κτιρίων, µυθολογίας, κλπ, τον οποίο σκοπεύω να παρακαλέσω στο επόµενο άρθρο να µας παραχωρήσει ένα είδος συνέντευξης για την Oλυµπία, πτυχές και λεπτοµέρειες της αρχαίας αρχιτεκτονικής που σίγουρα πολλοί από εµάς δεν έχουµε γνωρίσει, όπως επίσης και για την «Φρύνη», τη θρυλική Εταίρα που ενέπνευσε τους καλλιτέχνες της εποχής.
Είχαµε την τύχη, την ξενάγηση να µας την κάνει ο ίδιος ο Κώστας, ακόµα ένα εύγε στην οργάνωση.
ΥΓ Θα ήταν ενδιαφέρον τα κορίτσια µας, Μαρία και Αγγελική Μπόλα (τις θυµάµαι µικρές), να µας έπαιζαν στο πληκτροφόρο µουσικό όργανο ή σε άλλα το πρώτο σωσµένο τραγούδι ή άλλα σε διάφορα όργανα σε κάποια εκδήλωση της πολιτιστικής µας συντροφιάς…
