Οι τίτλοι αντιπαράθεσης στον εκλογικό ανταγωνισµό των νέων υποψηφίων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ιας και πλησιάζουν οι εκλογές και στις εφηµερίδες δίνουν και παίρνουν οι απόψεις για µια χρηστή αυτοδιοίκηση, θα ήθελα και εγώ, "ως αρθρογράφος" πλέον, να σας επισηµάνω ορισµένα σηµεία που τα θεωρώ σπουδαία. Σίγουρα η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν παύει να είναι, εκτός του κοινωνικού της χαρακτήρα, ένα επιχειρησιακό εργαλείο που πρέπει να έχει παραγωγικότητα και αποδοτικότητα, µε κανόνες διαφανείς, ευγενή άµιλλα, συντονισµό και σύµπνοια συνεργατών, µε όραµα και στόχους και µια συνέπεια ηθικής ή έστω κοινωνικής επιβράβευσης.
O ∆ήµαρχος πρέπει να είναι ο Leader. Ένας µικρός "Μέγας Αλέξανδρος". Αυτός που µπαίνει µπροστά και τον ακολουθούν οι άλλοι. Αυτός που συντονίζει και ελέγχει µε συναδελφικό τρόπο τους πάντες, που έχει ένα πρόγραµµα και το τηρεί απόλυτα, µε διαφάνεια, αυτοκριτική και τουλάχιστο τύψεις αν πέσει έξω…
Σωστός ∆ήµαρχος είναι αυτός που υπερασπίζεται την πόλη ολικά. Αυτός που κατανοεί τις ανάγκες κάθε περιοχής και δίνει προτεραιότητες στα προβλήµατα. Είναι εκείνος που αναγνωρίζει την ανάγκη µιας βορεινής γειτονιάς να έχει περίπτερο και το βάσανο όσων κατοικούν επί της Λεωφόρου Βουλιαγµένης, που δε µπορούν να κοιµηθούν από το θόρυβο και να αναπνεύσουν από το καυσαέριο…
Τα σηµερινά µοντέλα Αυτοδιοίκησης είναι ξεπερασµένα. Χρειάζεται µια αναθεώρηση των υποδοµών, της νοοτροπίας, της τεχνικής, του προγραµµατισµού και της σκέψης. Χρειάζεται όµως και ενεργούς πολίτες. Oι περισσότεροι από µας ασχολούµαστε µε τα κοινά µόνο όταν πάµε να ψηφίσουµε. Ως τότε είµαστε έτοιµοι νακρίνουµε τα πάντα και τους πάντες, χωρίς ποτέ να σκεφτούµε τι έχουµε κάνει εµείς για το ∆ήµο µας π.χ. Κι όµως, υπάρχουν τόσες πολλές δραστηριότητες στις οποίες µπορούµε όλοι να βοηθήσουµε, προβάλλοντας τον εθελοντισµό µας.
Σε ένα σηµερινό σύγχρονο ∆ήµο, χρειάζονται άνθρωποι µε οράµατα αλλά και αποτελεσµατικότητα. Άνθρωποι που βλέπουν το δάσος και όχι το δέντρο…
Άνθρωποι οι οποίοι να νοιάζονται για την πόλη αλλά ταυτόχρονα και για τους πολίτες της. ∆ηλαδή να νοιάζονται, γι αυτές τις δύο αλληλένδετες έννοιες, µαζί και ισοδύναµα, αφού και οι δύο τίθενται και αίρονται µαζί. Είτε πρόκειται για το περιβάλλον, είτε πρόκειται για τη λειτουργικότητα της πόλης.
Και µια και είπα "λειτουργικότητα", πόσοι άραγε από τους Τοπικούς µας Άρχοντες έχουν πρόχειρη στο νού τους τη λέξη "λειτουργικότητα" της πόλης;… Και πόσοι είναι εκείνοι που εννοούν την άλλη -ιδιαίτερα επαναλαµβανόµενη τελευταίαλέξη "Κηπούπολη";…
Είναι, άραγε "Κηπούπολη" µια πόλη λίγο καθαρή, λίγο ήσυχη, λίγο διαφανής, λίγο επικοινωνιακή, αρκετά ανασφαλής και πολύ δοµικά αµαρτηµένη;…
Είναι "Κηπούπολη" µια πόλη καθόλου "λειτουργική", στην οποία δεκάδες αυτοκίνητα συνοστίζονται κάθε µέρα στην κεντρική της πλατεία, δηµιουργώντας µεγάλα προβλήµατα διακίνησης, επειδή οι πολίτες της θέλουν να πάρουν τα αναγκαία τους από εκεί, αφού οι περιβόητες "Χρήσεις Γης" απαγορεύουν να τα πάρουν από αλλού στην πόλη… «Χρήσεις Γης». Ακόµη µια ιδιαίτερα επαναλαµβανόµενη, τελευταία, λέξη… Είµαι σίγουρος ότι για ορισµένους είναι και παρεξηγηµένη λέξη… Γιατί πόσοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ακριβώς τι σηµαίνει "Χρήσεις Γης"…
Σηµαίνει "κανόνες και προδιαγραφές δόµησης"; Αν σηµαίνει αυτό, τότε αυτή η πόλη δεν έχει Χρήσεις Γης µε τόση παράνοµη δόµηση που διαθέτει…
Σηµαίνει "διασφάλιση της ήρεµης και υγειούς ζωής των κατοίκων"; Ποιών κατοίκων; Του Πανοράµατος, των ∆ικηγορικών, της Εξοχής και των Πηγαδακίων µε τους Κήπους και τον καθαρό αέρα ή αυτών που ζουν στη Λεωφ. Βουλιαγµένης, στην Καλύµνου και στη Βάρης µε τον βλαβερό θόρυβο και το θανατηφόρο καυσαέριο;…
Αυτή η -καηµένη λέω εγώπόλη έχει δύο µέτρα και δύο σταθµά; Είναι "Κηπούπολη" εδώ, δεν είναι πιο κεί και ξαναείναι παραπέρα;..
Κάπου διάβασα ότι οι υποστηρικτές των υπαρχόντων "Χρήσεων Γης" υπερασπίζονται τις περιουσίες των κατοίκων! Ποιών κατοίκων; Και αυτών που έχουν περιουσίες επί των µεγάλων λεωφόρων; Αυτούς που όταν ανοίχτηκε η Λεωφόρος Βουλιαγµένης δεν τους ρώτησε κανείς αν θέλουν µπροστά στην πόρτα τους µια λεωφόρο;…
Oι "Χρήσεις Γης", αγαπητοί φίλοι, πρέπει να εξελίσσονται παράλληλα µε την εξέλιξη της πόλης… Άλλες οι "Χρήσεις Γης" του 1926, όταν η Βούλα ήταν χωράφια και εξοχικές κατοικίες, και άλλες οι "Χρήσεις Γης" που χρειάζεται η σηµερινή Βούλα των 60.000 κατοίκων.
Έχω την άποψη ότι οι επιβαρύνσεις που, αναγκαστικά, δηµιουργούνται σε µια εξελισσόµενη πόλη, πρέπει να επιβαρύνουν ισόποσα και δίκαια -όπως ορίζει και το Σύνταγµατους κατοίκους.
Εγώ µένω στο Πανόραµα και έχω απέναντί µου µια θαυµάσια δενδροφυτεµένη φύση.
Ένας φίλος µου µένει λίγα µέτρα παρακάτω, στην οδό Προόδου, και έχει απέναντί του ένα θορυβώδες Σουπερµάρκετ που δεν του επιτρέπει να µπεί στο σπίτι του απο την κυκλοφοριακή συµφόρηση. Και οι δύο, ωστόσο, έχουµε δαπανήσει τα ίδια χρήµατα -ίσως εκείνος περισσότεραγια να στήσουµε το σπίτι µας… Άραγε, ποιός Θεός όρισε να µένω εγώ στην "Κηπούπολη Βούλα" και εκείνος στην "Υποβαθµισµένη Βούλα"…
Θα µου πείτε, εύλογα: «που πρέπει, λοιπόν, να πάνε τα Σούπερ µάρκετ και τα εµπορικά καταστήµατα ώστε να µην υποβαθµίζουν τις κατοικηµένες Κηπώδεις περιοχές µας;».
Μα, σίγουρα εκεί που η υποβάθµιση έχει θεσπιστεί από εξωγενείς παράγοντες και εκεί που οι ιδιοκτήτες τα δέχονται. ∆ηλαδή, στις µεγάλες οδικές αρτηρίες της πόλης όπου η κατοίκηση είναι απαγορευµένη από τις συνθήκες…
Εγώ, ήµουν πάντα υπέρ των δίκαιων και λειτουργικών λύσεων. ∆ε θυµάµαι να προέβαλα ποτέ αντίδραση απλώς για να αντιδράσω -όπως συνηθίζεται.
Όταν θελήσαµε να ανοίξουµε το περίπτερο και να φτιάξουµε το µπάσκετ στην πλατεία Άλσους στο Πανόραµα, υπήρχαν πολλές αντιρρήσεις, ότι καταστρέφουµε τη Βούλα.
Όµως, από τότε, βλέπω όλους τους τότε αντιρρησίες να πίνουν αµέριµνοι το καφεδάκι τους στο περίπτερο και τα παιδιά τους να πέζουν στο µπάσκετ… Προφανώς, µετά τους άρεσε…
Αγαπητοί µου φίλοι, πρέπει να έχουµε στο νού µας και κάτι άλλο. Ότι µια πόλη σύγχρονη και εξελισσόµενη έχει ανάγκη από επενδύσεις.
Oι επενδύσεις συνήθως προσφέρουν οικονοµικά στον ∆ήµο αλλά και εξυπηρετούν τη ζωή των πολιτών, αυξάνουν την προσωπικότητα της πόλης και δηµιουργούν θέσεις εργασίας που, στο µεγαλύτερο µέρος τους, καλύπτονται από ντόπιους.
Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το επιδιώκει ο σωστός ∆ήµαρχος και όχι να το αποτρέπει…
Θυµάµαι µε πικρία, τότε που µε µια οµάδα συµπατριωτών µου, από τη ιδιαίτερη πατρίδα µου, καταφέραµε µε πολλές προσπάθειες να εγκρίνουµε ένα σηµαντικό έργο της ΕOΚ και θέλαµε την έγκριση της Tοπικής Aυτοδιοίκησης. Ήταν ένα έργο σηµαντικό: ∆ιακοµιστικό κέντρο εµπορευµάτων και λογισµικής αποθήκευσης κυρίως για την Μαύρη Θάλασσα, χωρίς ρύπανση. Ε, λοιπόν βρήκαµε απέναντί µας το ∆.Σ. να µας αντιµάχεται, όχι για λόγους ουσίας αλλά εντυπώσεων. Oι πράσινοι περιβαντολόγοι, που πολλοί απ' αυτούς δε δούλεψαν ποτέ στην πράξη, έφεραν αντιρρήσεις, και έτσι αφενός χάσαµε το κέφι µας, αφετέρου το χρονικό διάστηµα έγκρισης αποτέλεσε τη θνησιγένεια του έργου και έτσι το χάσαµε.
Πού όµως πρέπει να γίνονται οι επενδύσεις, ώστε να µην αλλοιώνουν το χαρακτήρα της πόλης; Καταλήγουµε στο ίδιο συµπέρασµα: Εκεί που η υποβάθµιση έχει θεσπιστεί από εξωγενείς παράγοντες και εκεί που οι ιδιοκτήτες τις δέχονται. ∆ηλαδή, στις µεγάλες οδικές αρτηρίες της πόλης όπου η κατοίκηση είναι απαγορευµένηαπό τις συνθήκες…
∆υστυχώς οι περισσότερες Τοπικές Αυτοδιοικήσεις δεν έχουν καταλάβει ακόµη την έννοια της επένδυσης. Ότι µια επένδυση στην περιοχή τους σηµαίνει ότι: από την αδειοδότηση, από τα θεµέλια, το χτίσιµο, τη διεκπαιραίωση κλπ, το Κράτος και ο ∆ήµος εισπράτουν και εξακολουθούν αιώνια να εισπράτουν (δηµοτικά τέλη κ.ά.). Συνήθως, το λάθος της κρίσης των Τοπικών Αυτοδιοικήσεων, είναι ότι εναντιόνονται στο κέρδος που θα βγάλουν οι επενδυτές χωρίς να σκέφτονται το ουσιαστικότερο: τι θα βγάλει η τοπική κοινωνία.
∆υστυχώς δεν έχουν καταλάβει ακόµη, ότι το κεφάλαιο κινείται και εγκαθίσταται στην παγκοσµιοποιηµένη µας κοινωνία εκεί που βρίσκει τους καλύτερους όρους και το καλύτερο κλίµα. Και αυτό το κλίµα κύριοι Τοπικοί Άρχοντες πρέπει να προσέξετε να το καλυτερεύσετε, ειδικά αυτή την περίοδο κρίσης που, αργά ή γρήγορα, θα πλησιάσουµε το 1.000.000 άνεργους… ∆υστυχώς, αυτό συµβαίνει σε όλους τους ∆ήµους της χώρας.
Στην Αµερική, που έχω ζήσει, οι Τοπικές Κοινωνίες µάχονται, να δώσουν τα πάντα για να γίνουν στην περιοχή τους επιχειρήσεις οι οποίες θα προσφέρουν και εξυπηρέτηση στους κατοίκους αλλά και θα δηµιουργήσουν θέσεις εργασίας. Oι άνθρωποι έχουν καταλάβει την έννοια της ανάπτυξης και των θέσεων εργασίας, που θεσπίζουν το µέλλον των παιδιών τους.
Αυτή την νοοτροπία δεν την έχουν ακόµα οι δικές µας Τοπικές Αυτοδιοικήσεις. Κι έτσι το µεγαλύτερο ποσοστό των επενδυτών αποθαρρύνεται γιατί κουράζεται από τις αντιρρήσεις των τοπικών αυτοδιοικήσεων και της γραφειοκρατίας τους εν γένει.
Χρειαζόµαστε, λοιπόν, ένα νέο µοντέλο Χρειαζόµαστε οι υπηρεσίες του ∆ήµου να εκσυγχρονισθούν και να γίνουν αποτελεσµατικές. Π.χ. τα σκουπίδια, να δίνονται µε διαγωνισµό σε ιδιώτες, µε υπεύθυνο προϊστάµενο που έχει την δύναµη να ελέγξει και αν χρειάζεται να απολύσει όποιον εργαζόµενο δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Έτσι, ο ∆ήµος, και θα γλιτώσει από τη γάγγραινα των "λουφαδόρων" του, και θα µπορεί να απαιτήσει καλύτερες υπηρεσίες καθαριότητας, αλλά και θα έχει οικονοµικότερα έξοδα. Γιατί, ας µην κρυβόµαστε, αγαπητοί Τοπικοί Άρχοντες: Στον τοµέα της Καθαριότητας, ούτε να ελέγξετε µπορείτε, ούτε να απαιτήσετε, ούτε να αρνηθείτε απαιτήσεις. Oι νόµοι και οι διατάξεις δεν σας δίνουν, δυστυχώς, αυτά τα δικαιώµατα. Αποτέλεσµα: Βρώµικη πόλη και σκουπίδια πεταγµένα έξω από τους κάδους (ακόµη και µέτα την αποκοµιδή)…
Και η καραµέλα που ακούω συχνά να πιπιλάτε: ότι «οι κάτοικοι βρωµίζουν την πόλη πετώντας τα σκουπίδια οπουδήποτε», δε µπορεί να αποτελέσει δικαιολογία σας… Αυτοί βρωµίζουν την πόλη, εσείς θα την αφήσετε έτσι για να τους τιµωρήσετε;…
Θα µπορούσατε, αν θέλατε, να µας σώσετε, εµάς τους υπόλοιπους, από τη βρωµιά της πόλης, µαζεύοντας αυτά τα "οπουδήποτε σκουπίδια" και ρίχνοντας πρόστιµο στους παραβάτες. ∆εν έχετε ακούσει που λένε «όπου δεν πέφτει λόγος πέφτει ράβδος»; Γιατί δεν το κάνετε;
Τι φταίµε εµείς, οι υπόλοιποι, να τρώµε τα σκουπίδια που κάποιοι ανεκδιήγητοι πέταξαν οπουδήποτε…
Ας τα προσέξετε αυτά, κύριοι νέοι υποψήφιοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, και ας προετοιµάσετε ένα νέο µοντέλο Αυτοδιοίκησης, µε εµψύχωση παραγωγικών πρωτοβουλιών. Ένα εργαλείο υψηλής απόδοσης και ελεγχόµενης παραγωγικότητας.
Εφεύρετε µια Αυτοδιοίκηση που θα γνωρίζει πιό θα είναι το κόστος κάθε δραστηριότητας και θα βάζει στόχο να το µειώσει, επιβραβεύοντας αυτούς που το έφτασαν και επιπλήττοντας αυτούς που απέτυχαν. Αρνηθείτε τη νοοτροπία: «είναι καλός αλλά είναι ανταγωνιστής, µπορεί να µου φάει την καρέκλα, βάλτον στο ψυγείο».
∆ύσκολοι στόχοι για να επιτευχθούν, όµως η συγκυρίες της εποχής είναι µία ευκαιρία για τους νέους υποψήφιους Άρχοντες της Τοπικής µας Αυτοδιοίκησης να προσπαθήσουν.
Και αν θέλουν, ας υπολογίσουν στα προγράµµατά τους τις εν κατακλείδι απόψεις ενός απλού δηµότη αυτής της πόλης -αν όχι "αρθρογράφου"που είναι από τους πρώτους κατοίκους του Πανοράµατος της Βούλας και χωρίς αµφιβολία νοιάζεται για το καλό της µέλλον αλλά και την απολαυστική ζωή των κατοίκων της: • Η Βούλα πρέπει να είναι Κηπούπολη παντού. • Όλες οι γειτονιές αξίζουν ίδια µεταχείριση. • Τα καταστήµατα και τα γραφεία να µεταφερθούν όλα στις κεντρικές λεωφόρους που είναι ήδη υποβαθµισµένες (και αυτό δεν αλλάζει) και στις οποίες δε µπορεί να σταθεί κατοικία. • Στις πλατείες της Βούλας να επιτραπεί ένα περίπτερο, ένα µινιµάρκετ και ένα φαρµακείο. • Η πόλη να καθαρίζεται σχολαστικά παντού. Το Πανόραµα, τα ∆ικηγορικά, η Εξοχή, τα Πηγαδάκια ανήκουν στη Βούλα - µην το ξεχνάτε. • Oι κάδοι των σκουπιδιών να αδειάζονται πιο συχνά και οι υπάλληλοι καθαριότητας να µαζεύουν τα υπολείµµατα που του πέφτουν. • Oι δρόµοι σε όλη τη Βούλα να σκουπίζονται µια φορά τη βδοµάδα (εκείνη η σκούπα του ∆ήµου τι κάνει άραγε;). • Oι καµµένες λάµπες στα φωτιστικά των δρόµων να αλλαχθούν. • Να ελεγχθούν οι παράνοµες δοµήσεις που αλλοιώνουν την καλή εικόνα της πόλης και να επιβαρυνθούν µε πρόστιµο και κατεδάφιση. • Να ελέγχεται σχολαστικά η δόµηση σε όλη την πόλη, ώστε να είναι σύµφωνη µε την εγκριθείσα άδεια. • Όλα τα νέα κτίσµατα να έχουν εµφανή κεραµίδια και όχι …κρυµµένα(!). • Να επιβαρύνονται µε πρόστιµα οι ιδιοκτήτες βρώµικων οικοπέδων. (Αξίζουν ένα εκατοµµύριο το καθένα. Ας πληρώσουν οι ιδιοκτήτες τους για την περίφραξη και την καθαριότητά τους). • Να απαγορευτεί (µε απειλή προστίµου στους ιδιοκτήτες) η ρύπανση της πόλης από τα κατοικίδια ζώα και να απαγορευτούν τα ελεύθερα σκυλιά στους δρόµους της πόλης. • Να αυξηθούν τα άτοµα της ∆ηµοτικής Αστυνοµίας και να εποπτεύουν καθηµερινά τη σωστή λειτουργία της πόλης σε όλους τους δρόµους. • Να υποστηριχθούν οι επαγγελµατίες της Βούλας, µε ειδικές ενέργειες του ∆ήµου προς αυτούς. Είναι ανάγκη να τονωθεί η τοπική αγορά. • Το υπάρχον κλίµα ευνοεί για ριζικές αλλαγές. Βλέπετε η κρίση έχει και τα καλά της ουδέν κακόν αµιγές καλού.
