Στον ιστοχώρο αυτό παρουσιάζονται άρθρα και επίκαιρα θέματα του Βύρωνα Τομάζου, που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα
Η Βούλα και ο κόσμος της, στο περιοδικό Elnavi, στο περιοδικό Εφοπλιστής και αλλού.
Η Βούλα και ο κόσμος της, στο περιοδικό Elnavi, στο περιοδικό Εφοπλιστής και αλλού.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Βύρων Τομάζος γεννήθηκε στον Κάμπο Χίου το 1937. Ολοκληρώνοντας το Γυμνάσιο της Χίου, σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στα Πανεπιστήμια του Γκρατς και του Μονάχου τα έτη 1956-1961, απ’ όπου αποφοίτησε με Master στον τομέα της παραγωγής ενέργειας.
Στη συνέχεια εργάστηκε στο τμήμα πυρηνικών αντιδραστήρων της Siemens στην πόλη Erlangen. Έζησε στο Οχάιο ΗΠΑ (1964-1969) και εργάστηκε στην General Electric ως μηχανικός και διευθυντής. Παράλληλα αποφοίτησε από το πρωτοποριακό τριετές πρόγραμμα «Manager of the Future». Επίσης κατόπιν εξετάσεων απέκτησε δίπλωμα Professional Engineer στην Πολιτεία του Οχάιο.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ίδρυσε γκρουπ εταιρειών στο ναυτιλιακό χώρο, στις οποίες παραμένει ενεργός έως σήμερα.
Είναι μέλος σε ναυτιλιακά, τεχνικά, επιστημονικά επιμελητήρια και ινστιτούτα. Μιλάει Αγγλικά, Γερμανικά και Γαλλικά.
Είναι έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών.
Ο Βύρων Τομάζος γεννήθηκε στον Κάμπο Χίου το 1937. Ολοκληρώνοντας το Γυμνάσιο της Χίου, σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στα Πανεπιστήμια του Γκρατς και του Μονάχου τα έτη 1956-1961, απ’ όπου αποφοίτησε με Master στον τομέα της παραγωγής ενέργειας.
Στη συνέχεια εργάστηκε στο τμήμα πυρηνικών αντιδραστήρων της Siemens στην πόλη Erlangen. Έζησε στο Οχάιο ΗΠΑ (1964-1969) και εργάστηκε στην General Electric ως μηχανικός και διευθυντής. Παράλληλα αποφοίτησε από το πρωτοποριακό τριετές πρόγραμμα «Manager of the Future». Επίσης κατόπιν εξετάσεων απέκτησε δίπλωμα Professional Engineer στην Πολιτεία του Οχάιο.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ίδρυσε γκρουπ εταιρειών στο ναυτιλιακό χώρο, στις οποίες παραμένει ενεργός έως σήμερα.
Είναι μέλος σε ναυτιλιακά, τεχνικά, επιστημονικά επιμελητήρια και ινστιτούτα. Μιλάει Αγγλικά, Γερμανικά και Γαλλικά.
Είναι έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών.
Όσα χωράει μια βαλίτσα
Δεν είναι η πρώτη φορά που πιάνω μολύβι, γράφω απ’ όταν ήμουν φοιτητής στο Μόναχο. Συνέχισα με δημοσιεύσεις σε ναυτιλιακά κυρίως περιοδικά και, εδώ και δεκατέσσερα περίπου χρόνια, είμαι τακτικός αρθρογράφος σε τοπική εφημερίδα. Όμως η μετατροπή του προσωπικού βιώματος σε αφήγηση και μάλιστα στη συγγραφή ενός βιβλίου, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Παιδεύτηκα πολύ, δύο έγραφα, δέκα έσβηνα, για μήνες. Δεν είναι εύκολο τελικά να γράφεις για τον εαυτό σου, ουσιαστικά “βγαίνεις από το καβούκι σου“ και εκτίθεσαι δημόσια. Αναρωτήθηκα πολλές φορές: Γιατί να το κάνω; Κι όταν απαντούσα σ’ αυτό, αμέσως ερχόταν η δεύτερη ερώτηση: Αξίζει; Ενδιαφέρεται κανένας για το βίο μου;
Η επιθυμία μου πάντα ήταν να αφήσω ένα λιθαράκι πίσω μου, για τα παιδιά, τα εγγόνια, τους συνεργάτες, τους φίλους, για την κοινωνία που ζω. Να τους πω γι’ αυτά που δεν είχε δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε, για τα εύκολα και τα δύσκολα μιας ζωής που την έζησα σαν τη μέλισσα, τρέχοντας να μαζέψω τη γύρη για να την κάνω μέλι και, όπου μπορώ, να την προσφέρω και σε άλλους. Να διηγηθώ τη ζωή στη Χίο, το Γκρατς, τη Γερμανία, την Πάτρα, την Καβάλα, την Αμερική, την Αθήνα, με την ασφάλεια της χρονικής απόστασης αλλά και την ενάργεια της ζωντανής θύμησης.
Πέρασα τα ογδόντα και ακόμη δεν κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι παραπονιούνται που γερνούν…
Για μένα κάθε δεκαετία της ζωής μου ήταν και μια αποκάλυψη.
Εύχομαι να το διαισθανθεί και ο αναγνώστης φυλλομετρώντας τούτο το βιβλίο. ΒΤ
Δεν είναι η πρώτη φορά που πιάνω μολύβι, γράφω απ’ όταν ήμουν φοιτητής στο Μόναχο. Συνέχισα με δημοσιεύσεις σε ναυτιλιακά κυρίως περιοδικά και, εδώ και δεκατέσσερα περίπου χρόνια, είμαι τακτικός αρθρογράφος σε τοπική εφημερίδα. Όμως η μετατροπή του προσωπικού βιώματος σε αφήγηση και μάλιστα στη συγγραφή ενός βιβλίου, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Παιδεύτηκα πολύ, δύο έγραφα, δέκα έσβηνα, για μήνες. Δεν είναι εύκολο τελικά να γράφεις για τον εαυτό σου, ουσιαστικά “βγαίνεις από το καβούκι σου“ και εκτίθεσαι δημόσια. Αναρωτήθηκα πολλές φορές: Γιατί να το κάνω; Κι όταν απαντούσα σ’ αυτό, αμέσως ερχόταν η δεύτερη ερώτηση: Αξίζει; Ενδιαφέρεται κανένας για το βίο μου;
Η επιθυμία μου πάντα ήταν να αφήσω ένα λιθαράκι πίσω μου, για τα παιδιά, τα εγγόνια, τους συνεργάτες, τους φίλους, για την κοινωνία που ζω. Να τους πω γι’ αυτά που δεν είχε δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε, για τα εύκολα και τα δύσκολα μιας ζωής που την έζησα σαν τη μέλισσα, τρέχοντας να μαζέψω τη γύρη για να την κάνω μέλι και, όπου μπορώ, να την προσφέρω και σε άλλους. Να διηγηθώ τη ζωή στη Χίο, το Γκρατς, τη Γερμανία, την Πάτρα, την Καβάλα, την Αμερική, την Αθήνα, με την ασφάλεια της χρονικής απόστασης αλλά και την ενάργεια της ζωντανής θύμησης.
Πέρασα τα ογδόντα και ακόμη δεν κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι παραπονιούνται που γερνούν…
Για μένα κάθε δεκαετία της ζωής μου ήταν και μια αποκάλυψη.
Εύχομαι να το διαισθανθεί και ο αναγνώστης φυλλομετρώντας τούτο το βιβλίο. ΒΤ
Οι φοιτητάρες του βορρά
«Ο Απόστολος ήταν πολυγραφότατος, είχε εκδώσει πολλά βιβλία, μερικά μάλιστα αυτοβιογραφικά στα οποία ήμουν ο ήρωάς του. Ήταν τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1981 και έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες κι έχουν κερδίσει βραβεία και επαίνους».
[Από το Όσα χωράει μια βαλίτσα, σ. 194].
«Ο Απόστολος ήταν πολυγραφότατος, είχε εκδώσει πολλά βιβλία, μερικά μάλιστα αυτοβιογραφικά στα οποία ήμουν ο ήρωάς του. Ήταν τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1981 και έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες κι έχουν κερδίσει βραβεία και επαίνους».
[Από το Όσα χωράει μια βαλίτσα, σ. 194].
Ο Βύρων Τομάζος με τους συμφοιτητές
Απόστολο Δόμβρο (κέντρο) και Ανδρέα Κεραμίδα (δεξιά)
στο εξώφυλλο του βιβλίου «Οι φοιτητάρες του βορρά».
Απόστολο Δόμβρο (κέντρο) και Ανδρέα Κεραμίδα (δεξιά)
στο εξώφυλλο του βιβλίου «Οι φοιτητάρες του βορρά».
