Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας µου στην Ναυτιλία είχα πολλές φορές την ευκαιρία να πάω κρουαζιέρα αλλά πάντα το ανέβαλα, αυτή τη φορά το αποφάσισα για πολλούς λόγους. Πολλά µηχανήµατα που αντιπροσωπεύω έχουν τοποθετηθεί στο «OASISOFTHESEAS» και έχοντας παραπάνω ελεύθερο χρόνο από πριν, ήταν ευνοϊκοί οι όροι και συν το reportσε εσάς τους αναγνώστες. Στο ίδιο σκηνικό αποφάσισε ο Νίκος Μαλλίρης, φίλος και αντίπαλος, που έχει και αυτός τους ίδιου λόγους µαζί µου, που είναι ο «ήρωας» των ταξιδιών. Ήταν ένα ταξίδι business with pleasure or pleasure with business. Η περιγραφή θα έχει και τους τρεις τοµείς. Α) να βοηθήσει την Ελληνική κρουαζιέρα στην Μεσόγειο και να βάλω και εγώ µία πέτρα στο οικοδόµηµα της κρουαζιέρας που είναι τόσο σηµαντική για τη Ελλάδα - ειδικά στην κρίσηκαι µπορεί να συνεισφέρει πολλές νέες θέσεις εργασίας. Β) να βοηθήσω να σπάσουν τα αποµείναντα TABOO που την έχουν περιθωριοποιήσει, και Γ) να σας κάνω µια ευχάριστη ξενάγηση στο πλοίο και στα λιµάνια.
Το εισιτήριο µας ήταν Αθήνα - Φρανκφούρτη - Fort Lauderdale στη Florida, όµως µία καθυστέρηση δική µας στο αεροδρόµιο της Φρανκφούρτης και ενώ είχαµε 2,5 ώρες για την επιβίβαση χάσαµε το connection… Τον Νίκο τον έπιασε το «εγκυµονοσιοτικό» σύνδροµο και ήθελε να φάει λουκάνικο… Παρόλο που φτάσαµε σχεδόν µία ώρα πριν στο gateη Lufthansa µας είπε ότι η πτήση έχει «κλείσει» και έτσι αναγκαστήκαµε να πάµε µέσω Νέας Υόρκης στη Florida µε ξενύχτι και επιπλέον χρήµατα… TIP 1: Πηγαίνετε πάντα στην πύλη (gate) όσο χρόνο και αν έχετε, προσωπικά την έχω πατήσει αρκετές φορές, οι πτήσεις είναι «overbooked». Φτάνοντας στο Fort Lauderdale πήραµε τις βαλίτσες µας και εκεί µας υποδέχτηκε ο αδερφός του Νίκου Γιάννης, πολύ ενδιαφέρον τύπος, κοσµογυρισµένος, έχει ζήσει σε όλα τα µέρη του κόσµου, επιστήµων χηµικός που όταν βγήκε σε σύνταξη πήγε και σπούδασε γιατρός και µετά πήγε στην Κένυα για έρευνα γύρω από το AIDS. Ιδιάζουσα φυσιογνωµία. Κατά την διάρκεια των σπουδών του δούλευε ως ταξιτζής και µπάρµαν παράδειγµα προς µίµηση και τα δύο. O Γιάννης, λοιπόν, µας πήγε στη αποβάθρα του πλοίου. Εκεί, έπρεπε να φορτωθούν 15.000 βαλίτσες, τεράστια οργάνωση, ένας χοντρός Μεξικάνος που δεν ήξερε αγγλικά παρέλαβε τις βαλίτσες µας. Προχωρήσαµε να ανεβούµε στο πλοίο όπου, αφού περάσαµε από εξονυχιστικό έλεγχο λες και είµαστε στο αεροδρόµιο, µας έβγαλαν φωτογραφία και µας έδωσαν ένα sea pass που στην ουσία ήταν µία πιστωτική κάρτα που είχε σαν backupτην δική µας πιστωτική για την οποία υπογράψαµε. Αφού περάσαµε από διάφορους άλλους ελέγχους ανακαλύψαµε ότι αυτό το sea pass αντικαθιστούσε την ταυτότητα µας, το πορτοφόλι µας, την χρειαζόµασταν παντού, για την καµπίνα, για το µπαρ, για τις πετσέτες στην πισίνα, στα µέρη που θα βγαίναµε, στα µαγαζιά για ψώνια κ.λ.π. Πολύ έξυπνη ιδέα, έτσι κοντρολάρουν τα πάντα και βγάζουν χρήµατα από παντού. Φτάσαµε στην καµπίνα µας (ο Νίκος ήταν στον 14ο όροφο και εγώ στον 12ο) και περιµέναµε τις βαλίτσες µας. Μετά από τρείς ώρες ήρθε η βαλίτσα του Νίκου καθώς επίσης και η δική µου. Ανοίγοντάς την διαπίστωσα ότι τα πράγµατα που υπήρχαν µέσα δεν ήταν δικά µου, παρ' ότι το αυτοκόλλητο επάνω της έγραφε το όνοµα µου! Το ανέφερα και περίµενα. Την πρώτη βραδιά δεν ήρθε, την δεύτερη δεν ήρθε και έτσι συζητάγαµε όλες τις εκδοχές µε τον Νίκο και του υπάλληλους της εταιρίας τύπου Agatha Ccristie. Έτσι, αναγκάστηκα να βγω για shopping, όπου και εκεί τα πράγµατα δεν πήγαν καλά, και καταλήξαµε µε τον Νίκο ότι µάλλον µας «µατιάσανε»… Πολύς κόσµος ήξερε για αυτό το ταξίδι και είχε διαδοθεί πολύ, όχι όµως από εµάς.
TIP 2: Μην λέτε ποτέ που θα πάτε, φαίνεται ότι ισχύει αυτό το άτιµο το µάτι. Είχαµε παντού γκαντεµιά. Όλα τα showπου θελήσαµε να παρακολουθήσουµε ήταν ή κλεισµένα ή ακυρώθηκαν… Σε όποιο τραπέζι και αν καθόµασταν ήταν οι πιο υπέρβαρες γυναίκες του πλοίου… έτσι, για να επαληθευτεί τα λεγώµενα «ότι θα συναντήσουµε µοντέλα»… Το βαπόρι αυτό, είναι µια κινούµενη πολιτεία, σαν ένα κινούµενο Manhattan! Και, για να αρχίσω από τα καλλιτεχνικά, µε πολλά θέατρα και διάσηµα shows. Π.χ. Hairspray (Broadway Musical comedy), Oasis of Dreams Aqua show (like Las Vegas shows), κ.ά. Θέλω να σας ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι το κόστος της κρουαζιέρας δεν είναι απαγορευτικό και δεν είναι οικονοµικό tabooγια το ευρύ κοινό, ειδικά όταν κάνεις την κράτησή σου πολύ πριν. Παράδειγµα, ήρθε κάποιος από τη Νέα Υόρκη µε $ 1100 περίπου (785 ευρω για 7 ηµέρες) µε όλα σχεδόν πληρωµένα εκτός από τα ποτά. ∆ηλαδή 98 ευρώ την ηµέρα, όσα θα πληρώνατε σε ένα µέσο ξενοδοχείο. Για εµάς, βέβαια, ήταν µία ειδική περίπτωση λόγω επαγγέλµατος. Σε αυτό, λοιπόν, το κινούµενο Manhattan υπάρχουν τα πάντα: Εκτός από τα θέατρα και τα εστιατόρια υπάρχουν παντός είδους σπορ πισίνες, τζακούζι, αναρριχήσεις, µέχρι και golf, διάδροµοι για τζόκινγκ 1,2 χιλιοµέτρων στον 3ο όροφο και πολ λά άλλα… Το πλοίο είναι εντελώς διαφορετικά από τα άλλα διαµορφωµένο, έτσι ώστε στο µέσο (από τους ορόφους 6 - 15) να υπάρχει ένα τεράστιο αίθριο µε φυτά, παρτέρια, πεζόδροµους κλπ (δες φώτο). Η εικόνα, λοιπόν, που αντικρύζει κανείς είναι δυό «πολυκατοικίες» δεξιά και αριστερά και στο κέντρο ένα τεράστιο υπέροχο πάρκο! Oι καµπίνες, µε µπαλκόνι είτε προς την θάλασσα είτε προς το αίθριο, του οποίου ο 8ος όροφος έχει διαµορφωθεί σε τεράστιο φυσικό πράσινο πάρκο µε πολυτελή εστιατόρια στα πλάγια και ο 5ος όροφος το Royal promenade, που γίνεται η πασαρέλα, είναι όλα τα cafeé και τα µαγαζιά και στο µέσο υπάρχει µια µεγάλη εξέδρα που γίνονται διάφορα, π.χ. Λάτιν και ρόκ βραδιές! Μεταξύ του 5ου ορόφου και του 8ου υπάρχει ένα ρεστοράν - καφέ που ανυψώνεται κάθε 10 λεπτά µεταξύ των δύο ορόφων, εντυπωσιακό! Πολλά άλλα, µεγάλης κλίµακας, όπως τα µαγειρεία τους, καταλαµβάνουν έκταση 10 στρεµµάτων (!), τεράστιες εκτάσεις γυµναστηρίων και spa, 24 ασανσέρ των 20 ατόµων που ανεβοκατεβαίνουν µέσα στο αίθριο, κ.ά. Κάτι άλλο που µου έκανε εντύπωση -εκτός πλοίουείναι οι πολύ απλές προβλήτες στις οποίες έδεσε το πλοίο για την επιβίβαση-αποβίβασή µας! Μια γέφυρα µέσα στη θάλασσα σε σχήµα γωνίας που στη µια της πλευρά πλευρίζει το πλοίο. Σκεπτόµουν πόσο θα ήταν εφικτό να γίνουν παρόµοιες προβλήτες και στα δικά µας µικρά νησιά - αντί για τις σηµερινές πολύπλοκες λιµενικές εγκαταστάσεις. O πρώτος σταθµός της κρουαζιέρας µας ήταν η Αϊτή, στο καταπράσινο τροπικό χωριό της νήσου που ονοµάζεται Labardee. Αυτό το χωριό ανήκει στην πλοιοκτήτρια εταιρία, έχει φτιαχτεί από αυτήν µε µία αποβάθρα σε τύπο γωνίας και καµιά δεκαριά καφετέριες και εστιατόρια - χαµηλών υπηρεσιών. Φανταστείτε προσφέρουν µόνο κόκα κόλα και µπύρες, τα καφέ δεν προσφέρουν καφέ, φρούτα ή γλυκά… πολύ κατοχικά… Εκεί, λοιπόν, ξαµοληθήκαµε 6.600 επιβάτες, δηµιουργώντας το αδιαχώρητο στην αποβάθρα! ∆εν υπάρχουν αυτοκίνητα, µια παραλία για µπάνιο -όχι κάτι ιδιαίτεροκαι διάφορα µικροκαραβάκια που κάνουν εκδροµές γύρω από το νησί. Κάναµε και εµείς µία τέτοια βόλτα. ∆εν βλέπεις τίποτα άλλο παρά ένα καταπράσινο νησί, σαν τον Σκορπιό, µε µικρά σπαρµένα χωριουδάκια. Σε µία µικρή πράσινη νησίδα του λένε ότι αποβιβάστηκε ο Χριστόφορος Κολόµβος (δες φώτο Νο1), το 1472 όταν έφτασε εκεί στο πρώτο του ταξίδι στον Νέο Κόσµο και ονοµάσθηκε «La Isla Espanola» (Ισπανιόλα). Αργότερα το κατέλαβαν οι Γάλλοι των οποίων η επίδραση κυριαρχεί ακόµα και σήµερα σε πολιτισµό και γλώσσα.
Η ∆ηµοκρατία της Αϊτής καταλαµβάνει το δυτικό τµήµα του νησιού και το µοιράζεται µε την ∆οµινικανή ∆ηµοκρατία. Η Αϊτή ήταν η δεύτερη χώρα που απέκτησε την ανεξαρτησία της µετά τις Ηνωµένες πολιτείες, το 1804. Και είναι το πρώτο κράτος που γεννήθηκε από µία επιτυχηµένη εξέγερση των δούλων (νέγρων). Γι αυτό άλλωστε το αφρικανικό στοιχείο επικρατεί, η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι απόγονοι των δούλων από την Αφρική και το όνοµα της σηµαίνει «υψηλή γη». Είναι από τα φτωχότερα κράτη του ηµισφαιρίου (δικτατορίες, επαναστάσεις κ.α.). Αρκετοί κάτοικοι, µας είπαν ότι, ζουν από τα ξυλοκάρβουνα, κόβουν τα δάση και τα κάνουν κάρβουνα. Με το καραβάκι είδαµε τους καπνούς µέσα στα δάση, που µας είπαν ότι έβγαιναν από τα καµίνια. Η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα στον κόσµο που αναγνώρισε, το 1821, την Ελληνική Επανάσταση και έστειλαν 100 τόνους καφέ στον Αδαµάντιο Κοραή για την ενίσχυση του αγώνα της επανάστασης. Νοµίζω ότι οι περισσότεροι από εσάς θα την γνωρίζετε την Αϊτή από τον µεγάλο σεισµό, το 2010, όπου σκοτώθηκαν γύρω στους 200.000 κάτοικοι! Στην πρωτεύουσα του νησιού οι επίσηµες γλώσσες είναι Γαλλικά και Creola, αλλά ορισµένοι µιλούν και την τοπική διάλεκτο «patua». Creola είναι συνδυασµός γαλλικής γλώσσας και διάφορων διαλέκτων όπως ευχαριστώ meci, συγνώµη eskize muen, κ.α.
Στη συνέχεια της κρουαζιέρας µας βγήκαµε σε δύο άλλα λιµάνια στο Μεξικό. Τεράστια χώρα, το Μεξικό, µε πληθυσµό γύρω στα 120 εκατοµµύρια, που ονοµάζεται «Ηνωµένες πολιτείες του Μεξικού» και είναι πατρίδα των αρχαίων πολιτισµών της ηπείρου: των Μάγια, των Αζτέκων, των Τολτέκων και των Oλµέκων - θησαυροί τεράστιας ιστορικής και πολιτιστικής αξίας που ελκύουν εκατοµµύρια τουρίστες τον χρόνο! Παρόλο που έχει αρκετό ορυκτό πλούτο (π.χ. πρώτη στην παραγωγή χρυσού), η χώρα είναι φτωχή (επαναστάσεις, κακοδιαχείριση, δικτατορία, άνιση κατανοµή πλούτου - πράγµα κοινό στις χώρες της Λατινικής Αµερικής, κ.λ.π.).
Το επόµενο λιµάνι µας ήταν η Costa Maya, ένα µικρό τουριστικό µέρος όπου πηγαίνουν αρκετά κρουαζιερόπλοια. Τίποτα το πολύ ενδιαφέρον, οικονοµικά φαινόταν φτωχό, έχει καταστραφεί από τον Hurricane Dean πρόσφατα, το 2007, καθώς και οι προβλήτες των κρουαζιερόπλοιων. Σε κάθε έξοδο, από το πλοίο, µπορείς να κολυµπήσεις και να κάνεις περιοδεία µε βαποράκι ή διάφορα θαλάσσια σπορ, π.χ. Jet ski, ανιχνεύσεις µε µάσκες στον βυθό κ.ά. Το λιµάνι, (η προβλήτα που είπαµε) είναι γνωστά και για τα γειτονικά ερείπια των Μάγια. O θρυλικός λαός των Μάγια αναπτύχθηκε σε όλη την χερσόνησο Yucatan (Mesoamerica). Αυτός ο πολύ προχωρηµένος πολιτισµός περιελάµβανε µεγάλες πόλεις, µεγάλα παλάτια, πυραµίδες και παρατηρητήρια καθώς επίσης θαυµάσια έργα τέχνης, αστρονοµία, φιλολογία και µαθηµατικά. Π.χ. στην Γουατεµάλα παρόλο που έχουν εξαλειφθεί µυστηριωδώς οι περισσότεροι Μάγια, ακόµη και σήµερα, αποτελούν πλειοψηφία. Στην Γουατεµάλα η γλώσσα και η θρησκεία των Μάγια επέζησε, παρότι οι ίδιοι ζουν στη φτώχια ξεχασµένοι και καταπιεσµένοι - σαν µειοψηφία / πλειοψηφία!
Oι χώρες της κεντρικής Αµερικής είναι: MEXICO, BELIZE, EL SALVADOR, HONDURAS, NIKARAGUA, COSTA RICA, PANAMA.
Λένε ότι οι Ισπανοί κατέκτησαν τους Mάγια µόνο για είκοσι χρόνια, µετά τους κατέκτησαν µε τον πολιτισµό τους για τα υπόλοιπα αυτό που λένε για τους Ρωµαίους και Έλληνες. Ίσως είναι υπερβολή των ντόπιων, ο ξεναγός µας ήταν Maya…
Όπως προανέφερα, υπάρχουν σχεδόν όλα τα είδη των σπορ στα λιµάνια που πήγαµε. Έτσι και εµείς επιλέξαµε την ανίχνευση κοραλλιών µε βάρκα, διαπραγµατευτήκαµε την τιµή µε µία κοπέλα της φυλής των Μάγια, την ρωτήσαµε αν εκείνη θα µας πάει (αλλά τελικά αυτή έκανε µόνο την πώληση, άφηνε όµως να εννοηθεί ότι αυτή κάνει την ανίχνευση). Λίγο πριν ξεκινήσουµε, ωστόσο, µας έστειλε έναν ιθαγενή που µιλούσε λίγα αγγλικά. (Θυµήθηκα το κόλπο µε το ωτοστόπ, που σταµατούσες να πάρεις µια όµορφη κοπέλα και ξαφνικά παρουσιάζονταν και δύο µαντράχαλοι…). Αυτό ο ιθαγενής Μάγια, όµως, ήταν πολύ καλός. Μας πήγε περίπου είκοσι λεπτά µε το σκάφος στην περιοχή των Κοραλλιών και δεν αργήσαµε να ψαρέψουµε τέσσερα πολύ ωραία κοράλλια. O Νίκος που είναι πιο sportyαπό εµένα, ήθελε να µείνει παραπάνω και έτσι µείναµε αρκετή ώρα. Φεύγοντας µας ενηµέρωσε ο ιθαγενής ότι απαγορεύεται να πάρουµε τα κοράλλια µαζί µας και έτσι τα πετάξαµε πάλι πίσω στην θάλασσα! ∆ίπλα µας ήρθε ένα γκρουπ µε περίπου 25 αµερικανούς (ενώ εµείς πήγαµε µόνοι γιατί είµαστε "γυµνασµένοι" και "sportive"…) για να ψαρέψουν κοράλλια και ξαφνικά ακούσαµε µία αµερικανίδα να φωνάζει γεµάτη χαρά ότι βρήκε ένα φανταστικό κοράλλι και το έδειχνε στους άλλους. ∆ιπλή γκαντεµιά και δεύτερο κόλπο. Ήταν το κοράλλι που µε περηφάνια είχαµε ψαρέψει εµείς… Μετά πήγαµε σε ένα µεξικάνικο εστιατόριο µε πολύ ωραία µεξικάνικη κουζίνα, δοκιµάσαµε µία καταπληκτική σαλάτα µε αβοκάντο, στο διπλανό τραπέζι δύο ωραίες κοπέλες µελαµψές µαζί µε την µητέρα τους χαµογελούσαν στον Νίκο (απίστευτο…), πολύ πρόσχαρες, µας µίλησαν σπαστά ελληνικά, είπαν ότι η µία είναι αρραβωνιασµένη µε Έλληνα και "κιµπάρη", το Γιάννη, ο οποίος τις έστειλε κρουαζιέρα µε άλλο κρουαζιερόπλοιο… ήταν από τις πιο ωραίες µελαµψές γυναίκες που είδαµε «Το Αθάνατο Ελληνικό Γούστο»… Στην Καραϊβική ταξιδεύουν περίπου 100 µεγάλα κρουαζιερόπλοια, το έχουν πιάσει το νόηµα, όλοι ζουν από τον τουρισµό και στα λιµάνια υπάρχουν µόνο µαγαζιά για τουρίστες. Τα τοπία και τα λιµάνια που είδαµε δεν έχουν καµία σχέση µε τα δικά µας νησιά που βλέπεις µέχρι και είκοσι µέτρα τον βυθό καθαρά. Εµείς έχουµε τον λαµπρό µας ήλιο, εκείνοι υγρασία (η θερµοκρασία πέφτει έως 10 βαθµούς το βράδυ). Εµείς έχουµε κέντρα µε ελληνική µουσική, ταβέρνες και τόσα άλλα, και όπως λέει ο Καζαντζάκης στο "ΖOΡΜΠΑ", «δεν µπορώ να σας τα περιγράψω όλα µπορώ όµως νασας τα χορέψω…». Εκεί δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο και µε πιάνει το παράπονο γιατί να µην έχει αναπτυχθεί στα νησιά µας ένας τέτοιος τουρισµός που θα έδινε ζωή και πολλές θέσεις εργασίας. Aν πήγαινε καλά η οικονοµία θα έλεγα «ας τα απολαύσουµε µόνοι µας», όµως ειδικά τώρα το χρειαζόµαστε απόλυτα και δυστυχώς και εκεί ακόµα τα πάµε πολύ άσχηµα. H έλλειψη Λιµενικών εγκαταστάσεων, η ακρίβεια, το cabotage τα έφεραν έτσι ώστε να χάσουµε την κρουαζιέρα και να µείνουµε µε ψίχουλα.
Πολλοί λένε: «µα είναι ολόκληρη η Αµερική Το Ηµερολόγιο των Μάγια και ο Καναδάς καθώς επίσης και τα τελευταία χρόνια οι πλούσιοι της Νοτίου Αµερικής που κρατούν τις κρουαζιέρες», όµως η Ευρώπη µαζί µε την Ανατολική Ευρώπη έχει σχεδόν τον ίδιο πληθυσµό και το ίδιο βιοτικό επίπεδο άρα σίγουρα κάπου κάνουµε λάθος, είναι µία ευκαιρία να το ψάξουµε τώρα πιο έντονα µιας και η ανάπτυξη είναι επιβεβληµένη και σε αυτό τον τοµέα µπορεί να γίνουν πολλά… Γιατί όχι τουλάχιστον 50 κρουαζιερόπλοια πλοία στη Μεσόγειο; Γιατί να µην γίνει η Ελλάδα ηFlorida της Ευρώπης;
Το τρίτο λιµάνι ήταν σε µία µικρή νήσο του Μεξικό που λέγεται Cozumel και είναι απέναντι από την Κούβα, όπου και εκεί υπήρχαν πολλά τουριστικά µαγαζιά στο ίδιο µοτίβο µε τα άλλα (σαν τα δικά µας του 1950 που οι παλιοί θα τα θυµούνται). Σκοπεύαµε να πάµε και στην Κούβα αλλά ήταν δύσκολο λόγω του καθεστώτος. Γίνεται προσπάθεια για βελτίωση των συνθηκών και για παροχή ελευθεριών κ.α., αλλά η κατάσταση είναι δραµατική αφού ο κόσµος ζει ακόµη µε κουπόνια!
Με ένα Ferryboatcatamaranµας µετέφεραν στην Ηπειρωτική εσωχώρα και από εκεί µε λεωφορεία µας µετέφεραν στους αρχαιολογικούς χώρους των Μάγια του Tulum.
Παντού όπου πήγαµε προωθούν τα διαµάντια και τοπικές πέτρες του Μεξικό, επίσης κάνουν και σχετικά σεµινάρια στα οποία όµως δεν πήγαµε. Επίσης προωθούσαν ίνες από µπαµπού (www.cariloha.com) τα οποία διαφηµίζουν ότι είναι δύο φορές πιο µαλακά από το βαµβάκι και άνετα, είναι δροσερότερο κατά τρείς βαθµούς (πολύ), αποβάλλει την υγρασία από το σώµα και έχει αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. ∆εν είχαµε χρόνο να πάµε σε αυτά τα µαγαζιά και οµολογουµένως δεν το είχαµε ακούσει ποτέ ξανά.
Τα ερείπια της Tulum εκεί που είναι η «ΑΚΡOΠOΛΙΣ» των Μάγια, απέχουν περίπου µισή ώρα µε το λεωφορείο από το λιµάνι που πήγαµε µε το ferryboat, έχει και εκεί ορισµένα ερείπια, είδαµε Μάγια ντυµένους µε τις παραδοσιακές στολές τους (για τους τουρίστες), βγάλαµε φωτογραφίες µαζί τους, είναι κυρίως κοντού αναστήµατος.
Πολύ ενδιαφέρον είναι το ηµερολόγιο των Μάγια (δες φωτο), και αυτό αποδεικνύει τις γνώσεις τους στην Αστρονοµία, µαθηµατικά και τον πολιτισµό τους, για αυτό θα αναφερθώ λίγο διεξοδικά.
Oι Μάγια χρησιµοποιούσαν 2 ηµερολόγια. Το Tzolkin και το Haab. Το Tzolkin, ο πιο σηµαντικός ηµερολογιακός κύκλος των Μάγια, ήταν ένα ηµερολόγιο 260 ηµερών. Κάθε ηµέρα του ηµερολογίου χαρακτηρίζονταν από 2 τµήµατα: το αριθµητικό (ένα νούµερο από το 1 ως το 13) και το όνοµα της ηµέρας (υπήρχαν 20 διαφορετικά ονόµατα ηµερών).
Το Haab ήταν ένας ηµερολογιακός κύκλος 365 ηµερών ο οποίος αποτελούνταν από 18 «Winal» (αντίστοιχο του µήνα) όπου κάθε Winalπεριείχε 20 «Kin» (αντίστοιχο της ηµέρας). Τα 18 Winalακολουθούνται από µία περίοδο 5 ηµερών που ονοµάζονταν «Wayeb» (άτυχες ηµέρες). Για τη µέτρηση µεγάλων χρονικά περιόδων, οι Μάγια, χρησιµοποιούσαν ένα σύστηµα παρόµοιο µε το δικό µας. Σε αντίθεση µε εµάς που µετράµε τις µέρες, τους µήνες και τα χρόνια αρχίζοντας από τη γέννηση του Χριστού, οι Μάγια αρχίζουν την µέτρηση από την Ηµεροµηνία ∆ηµιουργίας τους ή αλλιώς από την αρχή της τρέχουσας «Μεγάλης Περιόδου» (GreatEra). Η τρέχουσα Μεγάλη Περίοδος των Μάγια έχει σύµφωνα µε τους επιστήµονες την αρχή της στις 13 Αυγούστου του 3114 π.Χ. Η τελευταία µέρα της συγκεκριµένης περιόδου είναι η 22η ∆εκεµβρίου του 2012 - περίπου 2 χρόνια από σήµερα. Άλλη διαφορά αποτελεί το γεγονός πως αντί για ηµέρες, µήνες και χρόνια, οι Μάγια χρησιµοποιούσαν µονάδες όπως το «Kin» που ισούται µε µία ηµέρα, το «Winal» που περιέχει 20 Kin ή 20 ηµέρες, το «Tun» που περιέχει 18 Winalή 360 ηµέρες, το «Katun» που περιέχει 20 Tun ή 7200 ηµέρες και το «Baktun» που περιέχει 20 Katun ή 144.000 ηµέρες.
Έτσι, για παράδειγµα, αν οι Μάγια ρώταγαν την ηµεροµηνία γέννησης κάποιου που έχει γεννηθεί την 15η Αυγούστου του 1932 (κάποιου κατά πολύ µεγαλύτερο από εµένα…), εκείνος θα έπρεπε να τους απαντήσει πως έχει γεννηθεί 12 Baktun, 15 Kaktun, 18 Tun, 8 Winal και 10 Kin ή 1.842.650 ηµέρες από την αρχή της τρέχουσας «Μεγάλης Περιόδου». Με άλλα λόγια, αντί για «15-8-1932», θα έπρεπε να απαντήσει «12.15.18.8.10» (15.08 είναι η ηµεροµηνία γέννησης µου αλλά άκουσαν λάθος -άλλη γκαντεµιάαντί για 37 έβαλαν 32) µας έδωσαν ηµερολόγιο µε την γέννησή µας.
∆ιάφορα Tutty Frutty • Τα γκαρσόνια και οι καµαριέρες δεν έχουν κανονικό µισθό, πληρώνονται από τους επιβάτες, είναι το σύστηµα TIP (πουρµπουάρ) που γίνεται και στην Αµερική δηλαδή σε καθετί που παραγγέλνεις extra έχει και TIP που πρέπει να είναι τουλάχιστον 10%, για όλους τους άλλους δηλαδή όλο το προσωπικό του ξενοδοχείου υπάρχουν minimum κανονισµένα TIP π.χ. δύο άτοµα καµαριέρα και βοηθός είναι υπεύθυνοι για 11 δωµάτια και είναι περίπου από 5,75 - 2 δολάρια ηµερησίως. • Ψάρεµα µε µάσκα στα κοράλλια λέγεται SNURKELING. • Καθηµερινά µας δίνουν ένα κατάλογο µε τα διάφορα συµβάντα στο πλοίο ο οποίος αρχίζει από τις 06.00 το πρωί έως αργά το βράδυ και έχει περίπου 35 «thingstodo» από αυτά µπορείς να παρακολουθήσεις 2 - 3 µόνο. • Η Costa Maya είναι γνωστή για τις Jungles (ζούγκλες) της, τις ακτές της, τις λίµνες και τα ερείπια των Μάγια. • Το πλοίο έχει φτιαχτεί µε γνώµονα την οικολογία, όλα τα τελευταία συστήµατα µηχανηµάτων και πρόωσης, αποχετευτικά κ.λ.π. καθώς επίσης και 1400 τ.µ. µε φωτοβολταϊκά τοποθετηµένα γύρω από την καµινάδα που συµπληρώνουν την απαιτούµενη ενέργεια η οποία έχει µέγιστη ισχύ 65.000 kw περίπου µιάµιση φορά της ∆ΕΗ Χίου!!! • Οι σωσίβιοι λέµβοι του είναι τεράστια σκάφη για 370 επιβάτες η κάθε µία, είναι οι µεγαλύτερες που έχουν φτιαχτεί, έχουν φτιαχτεί από συνεργαζόµενες εταιρίες του εµένα και του Νίκου για αυτό είχαν για εµάς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. • Οι καλά οργανωµένοι επιβάτες έχουν κλείσει τα περισσότερα από νωρίς πράγµα που σπανίζει για εµάς τους Έλληνες (υπάρχει ειδική φόρµα συµπλήρωσης). Υπάρχουν διάφορα σπορ µε βαθµό δυσκολίας π.χ. µπορεί κανείς να παρακολουθήσει σεµινάριο για Scuba πάνω στο καράβι και στο τρίτο λιµάνι να κάνει scuba, του δίνουν δίπλωµα και υπάρχει βραβείο για τους καλύτερους. • Οι παραγγελίες νέων κρουαζιερόπλοιων λόγο κρίσης έχουν µειωθεί τα δύο τελευταία χρόνια ενώ η πλειοψηφία τους γίνεται σε 4-5 ναυπηγεία της Ευρώπης. Ευτυχώς αυτό το businesssectionδεν έχει φύγει ακόµη από τους Ευρωπαίους και δεν πρέπει να φύγει. • Στα δύο µεγάλα ναυπηγεία µας έχουµε και εµείς τις δυνατότητες να φτιάξουµε τέτοια σκάφη, αλλά δυστυχώς υπάρχουν πολλοί λόγοι που µείναµε εκτός οι οποίοι είναι γνωστοί (κρατική υποστήριξη, συνδικαλιστικά, χρηµατοδοτήσεις κ.α. Π.χ. η µεγάλη δεξαµενή των Ελληνικών Ναυπηγείων έχει µήκος 500 µέτρα, φτιάχτηκε από τον Νιάρχο µε όραµα για το µέλλον (πριν από 45 χρόνια) και το OASISOFTHESEASέχει µήκος 350 µέτρα. • Η “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ” των Μάγια στην Tulum βρίσκεται σε ένα ύψωµα περίπου ενός χιλιοµέτρου διάµετρο, εκεί ήταν οι Ναοί και οι κατοικίες των προυχόντων, ο λαός (δούλοι) έµενε κάτω έξω από τα τοίχοι. ∆ύο κτήρια κυριαρχούν, το ένα πλατύ µε υψηλό πύργο και το άλλο σε σχήµα ανεστραµµένης σφήνας, που σφηνώνεται στη Γή, ήταν χτισµένα προς τιµής του κατερχόµενου θεού. Όλα χτισµένα από πέτρες, σε στυλ που λέµε εµείς ξεροτράχαλο στη Χίο. Η είσοδοι των τειχών (τα οποία είναι χαµηλά περίπου δύο µέτρα, άλλα µε µεγάλο πάχος περίπου έξι µέτρα και όπως προανέφερα όλα χτισµένα µε το χέρι χωρίς µέσα µεταφοράς, ζώα, ανυψωτικά συστήµατα κ.λ.π.) είναι πολύ στενές ίσα ίσα να περνάει ένας άνθρωπος, µία απόδειξη του µικρού αναστήµατος των Μάγια. • Πιστεύω ότι η κρουαζιέρα για την Ελλάδα έχει µεγάλο µέλλον και εκεί πρέπει να εστιάσουµε την προσοχή µας αν όχι πλέον τόσο στην κατασκευή και στο operation αλλά στις υπηρεσίες και στα τουριστικά προϊόντα π.χ. τώρα επισκέπτονται παραπάνω κρουαζιερόπλοια τον Πειραιά και ο Νίκος και εγώ τους κάνουµε επιθεωρήσεις των πολύπλοκων σωστικών µέσων. Όλο και περισσότερα έρχονται σε εµάς καθώς η ποιότητα µας και οι εγκαταστάσεις µας στο Σχιστό είναι εφάµιλλες µε πολλά άλλα µέρη καλύτερα ακόµα και από την Ευρώπη και πολύ ανταγωνιστικοί σε τιµές και χρόνο παράδοσης, καθώς επίσης και πολλές άλλες υπηρεσίες π.χ. στις επισκευές µηχανηµάτων και µηχανών που είµαστε πολύ ανταγωνίσιµοι σε τιµή και χρόνο. Χρειαζόµαστε υποστήριξη και φροντίδα, ενδιαφέρον από το κράτος και προπαντός εργασιακή Ειρήνη. Όπως είναι π.χ. πρωτοπόροι οι Γερµανοί στην βιοµηχανία έτσι είµαστε και εµείς πρωτοπόροι στην Ναυτιλία, έχουµε know-howκαι παράδοση. Οι άνθρωποι των businessσαν αρχή λένε “staywithyourcorebusiness” και εκεί πρέπει να εστιάσουµε την προσοχή µας (κάνε ότι ξέρεις καλύτερα).
• Αυτή η κρουαζιέρα ήταν η κρουαζιέρα των υπέρβαρων πάνω από 70% ήταν κατά “Λαζόπουλο” ευρύχωροι και δεν τους νοιάζει. Μία από τις πολλές γκαντεµιές µας ήταν και αυτό γιατί πάντα συναντούσαµε υπέρβαρες γυναίκες εκτός από µία Γερµανίδα που στα 18 της ο χωρισµένος πατέρας της είχε τάξει την κρουαζιέρα, µία άλλη γύρω στα 130 κιλά η οποία ήταν ευδιάθετη µε χιούµορ µας είπε ξεφορτώθηκα τον σύζυγο µου και έχω τον σκύλο µου, το φαγητό µου (και έτρωγε το καταπέτασµα). Η εν λόγω κυρία ζήτησε από τον Νίκο να την βγάλει µία φωτογραφία µε την φωτογραφική της µηχανή και ο Νίκος από το άγχος του για να την κάνει focusτου έπεσε η µηχανή κάτω, έπαθε βλάβη και της έδωσε 50 δολάρια για να την επισκευάσει (άλλη γκαντεµιά). Το πλοίο διέθετε ηλεκτρικά καροτσάκια µε τρείς τροχούς κυρίως για τους υπέρβαρους, γιατί οι αποστάσεις ήταν µεγάλες π.χ. για να πάει κανείς να φάει και να γυρίσει έπρεπε να περπατήσει περίπου 600 µέτρα (ήταν περίπου καµιά εκατοστή καροτσάκια). • Στην ταξιθέτηση των τραπεζιών ειδικά στη αρχή µας έδιναν διπλό τραπέζι για τετ α τετ ζευγάρια, έτσι νόµιζε η “ταξιθέτρια” και µας έβαζε σε τέτοια τραπέζια ότι ο Νίκος και εγώ ήµασταν ζευγάρι (πράγµα πολύ µοντέρνο για σήµερα) και µετά από δύο τρείς ηµέρες της είπα δεν βλέπεις τα sea pass µας (την πιστωτική) εγώ µένω στον 12ο όροφο ενώ ο Νίκος στον 14ο, sonomoretetatetpleaseκαι µετά πέσαµε στα τραπέζια µε τους περισσότερο ευρύχωρους. Σίγουρα ήταν ένα ενδιαφέρον ταξίδι, η εµπειρία του πλοίου, τα νησιά της Καραϊβικής και ο πολιτισµός των Μάγια, αρκετά καλά οργανωµένα όλα γύρω από το business. Τα δικά µας νησιά, όπως προανέφερα, εκτός από το κλίµα, την απαράµιλλη οµορφιά των νησιών µας το service, τα αξιοθέατα το ότι το κάθε ένα έχει τεράστια ιστορία να επιδείξει και ειδικά αυτά που δεν έχουν ακόµη αξιοποιηθεί τουριστικά π.χ Μυτιλήνη µε το Απολιθωµένο ∆άσος, ∆ήλος, Ικαρία και πολλά άλλα, η Χίος µε τα ατόφια µεσαιωνικά χωριά, τα Μαστιχοχώρια, την Νέα Μονή, το Κάστρο, τον Ανάβατο και άλλα που δεν πάει κανένα κρουαζιερόπλοιο. Φανταστείτε τι δουλειά θα δηµιουργηθεί αν ξεχυθούν 2000 - 6000 επιβάτες σε κάθε νησί. Η κρίση αυτή τη φορά το επιβάλλει, ίσως ορισµένοι “προύχοντες” των νησιών δεν θέλουν το µαζικό τουρισµό. Όµως σήµερα µε την κρίση που δυστυχώς θα κρατήσει πολύ ακόµη είναι επιτακτική ανάγκη.
Βέβαια πρώτα χρειάζονται οι υποδοµές που είναι συνυφασµένες και µε την ανάπτυξη και όλα τα άλλα τα καταφέρνουµε καλά. ∆εν θα συνέστηνα κρουαζιέρα στην Καραϊβική µε την παρούσα κρίση, όµως στην Μεσόγειο, στα νησιά µας είναι µοναδική εµπειρία και όχι οικονοµικά απαγορευτική για αρκετό κόσµο.
Ο τουρισµός µας δεν είναι µόνο η θάλασσα, το κλίµα, ο ουρανός και ο ήλιος • Είναι η αρχιτεκτονική οµορφιά και η ιδιαιτερότητα των τοπίων και των νησιών µας. • Η γλώσσα µας και η σχέση της γλώσσας µας µε τις άλλες γλώσσες που αντλούν από αυτής συνεχώς λέξεις και έννοιες. • Η Μακρόχρονη ιστορία µας. • Οι παραδόσεις µας • Η µουσική µας που αρχίζει από τον Θεοδωράκη, Χατζηδάκη το 1960. και γενικά ο πολιτισµός µας. Αυτά είναι που πρέπει να προωθήσουµε τώρα. Για να πλατειάσω κατά τον Α. Αγγελόπουλο (µατιές Aldemar) είναι όλα τα επαγγέλµατα που συνθέτουν την Ελληνική οικονοµία µε ένα σωστό και µε σαφήνεια οριοθετηµένο συνδετικό κρίκο. Αυτός ο κρίκος είναι η ευηµερία του τόπου.
Η Ελλάδα είναι τουρισµός Ο τουρισµός δεν είναι τίποτα άλλο παρά µόνο µία υψηλής ραπτικής εξωτερική πολιτική - οι Τούρκοι το έπιασαν το νόηµα. Υπάρχει ανάγκη να στραφούµε σε ένα µοντέλο ανάπτυξης που να συµπεριλαµβάνει και την κρουαζιέρα. Ένα µοντέλο µε συνοπτικές και απλές δοµές και να επιτρέπει ελευθερίες αλλά και να οριοθετεί τους στόχους.
Το πεδίο ανάπτυξης του τουρισµού είναι µεγάλο και µπορεί να επιφέρει γρήγορα αποτελέσµατα και πρέπει κατά τη γνώµη µου να στηριχθεί πάνω στον άξονα που προανέφερα είναι ώρα να δουλέψουµε ΜΑΖΙ. ∆ιάβασα µε χαρά στην Καθηµερινή (11 Νοεµβρίου) ότι βρίσκεται στη τελική ευθεία η σύµβαση της κυβέρνησης µε τα κρουαζιερόπλοια και ότι θα υπογραφεί την επόµενη εβδοµάδα.
